روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۰۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي محمد بن الفيض التيمي عن ابن رياب قال سمعت ابا عبد الله ع :

يَنْهَى عَنِ اَلنَّرْجِسِ لِلصَّائِمِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ لِمَ قَالَ لِأَنَّهُ رَيْحَانُ اَلْأَعَاجِمِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۴۴

و محمّد بن فيض تيمى، از ابن رئاب روايت كرده است كه: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه روزه دار را از بوييدن نرگس نهى مى‏فرمود، پس گفتم: فدايت شوم، چرا؟ فرمود: زيرا كه آن ريحان عجمان است. «۱» __________________________________________________

(۱) بعيد مى‏نمايد كه اين سخن متعلّق به امام عليه السّلام باشد، زيرا اين بيان حاكى از عصبيّت ممقوت قومى، و حمايت قوميّت عربى است، كه اسلام در محو آن كوششى بسزا كرده است. بعلاوه اين تنها نرگس نيست كه به عجمان تعلّق داشته، بلكه ايرانيان باستان در اوج تمدن مادى مى‏زيسته‏اند، و از كليه مظاهر خوشگذرانى و تجمّل برخوردار بوده‏اند، و چون استفاده از رنگ و بو و زيبائى و صفاى گلها و رياحين از بارزترين مظاهر تجمّل و خوشگذرانى است، ايشان از همگى اقسام آنها بهره مى‏گرفته‏اند، و بهترين دليل بر اين واقعيّت وجود نام گلهاى بسيار در اشعار و آثار ادبى فارسى بويژه آثار قدماى شعراى ايران است، كه شايد در آثار ادبى هيچ قوم ديگر نظير آن يافت نشود. (مترجم)