روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۰۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و قال ص :

قَالَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اَلصَّوْمُ لِي وَ أَنَا أَجْزِي بِهِ وَ لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ حِينَ يُفْطِرُ وَ حِينَ يَلْقَى رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلَّذِي نَفْسُ‏ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ اَلصَّائِمِ عِنْدَ اَللَّهِ أَطْيَبُ مِنْ رِيحِ اَلْمِسْكِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۸

و نيز فرمود: خداى تبارك و تعالى فرموده است: روزه براى من است و من پاداش آن را ميدهم، و روزه‏دار دو شادى دارد، يكى آنگاه كه افطارميكند، و ديگر آنگاه كه به لقاء پروردگارش عزّ و جلّ نائل مى‏شود، و به آن خدايى كه جان محمّد در قبضه قدرت او است، هر آينه بوى دهان شخص روزه‏دار، نزد خدا از بوى مشك خوشتر است.