روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۴۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و سال علي بن يقطين ابا الحسن ع :

عَنِ اَلرَّجُلِ يَخْرُجُ فِي اَلسَّفَرِ ثُمَّ يَبْدُو لَهُ فِي اَلْإِقَامَةِ وَ هُوَ فِي اَلصَّلاَةِ قَالَ يُتِمُّ إِذَا بَدَتْ لَهُ اَلْإِقَامَةُ وَ عَنِ اَلرَّجُلِ يُشَيِّعُ أَخَاهُ إِلَى اَلْمَكَانِ اَلَّذِي يَجِبُ عَلَيْهِ فِيهِ اَلتَّقْصِيرُ وَ اَلْإِفْطَارُ قَالَ لاَ بَأْسَ بِذَلِكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۷

علىّ بن يقطين از امام موسى كاظم عليه السّلام سؤال كرد: شخصى كه بسفرى رفته و در حال سفر مشغول نماز است، در اثناى آن حال (كه بناى نماز را بر قصر گذاشته) در اراده‏اش تغيير پيدا شود و عزم كند كه در آن شهر يا منزل ده روز يا بيشتر توقّف نمايد، در اين صورت تكليف او چيست؟ آن حضرت فرمود: هر گاه قصد اقامت كند (هر چند در حين نماز) نماز را تمام ميخواند. همچنين از آن حضرت سؤال كرد هر گاه شخصى برادر مؤمن خود را كه بسفر ميرود تا مسافتى (معادل هشت فرسخ يا بيشتر) بدرقه كند كه لازم باشد نماز را كوتاه بخواند و روزه را افطار كند، آيا اين عمل (كه بخاطر مشايعت برادر مؤمن خود نماز را قصر و روزه را افطار كند) جايز است؟ آن حضرت فرمود: اين كار اشكالى ندارد. و نيز خواندن دو نماز (ظهر و عصر- مغرب و عشاء) در يك زمان و پشت سر هم چه در سفر و چه در حضر، با علّت و بدون علّت اشكالى ندارد. و نيز اشكالى ندارد كه در سفر نماز مغرب را به تأخير اندازند تا آنگاه كه سرخى مغربى ناپديد شود. و هر گاه مسافر در پى يافتن منزل و استراحتگاه باشد، در اين صورت اشكالى ندارد كه نماز مغرب را تا يك چهارم از شب گذشته به تأخير اندازد.