روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۷۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا

و روي حماد بن عثمان عن عمران الحلبي قال :

سُئِلَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يُصَلِّي اَلْجُمُعَةَ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ أَ يَجْهَرُ فِيهَا بِالْقِرَاءَةِ قَالَ نَعَمْ وَ اَلْقُنُوتُ فِي اَلثَّانِيَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۷

حمّاد بن عثمان از عمران حلبى روايت كرده كه گفت: از امام صادق عليه السّلام پرسيدند در مورد شخصى كه نماز جمعه را چهار ركعت ميگزارد آيا قراءت را در آن بلند ميخواند؟ فرمود: آرى و قنوت را هم در ركعت دوم ميخواند. و اينكه نماز ظهر را بلند بخوانند بر سبيل رخصت است و عمل به آن جايز است ولى اصل اينست كه وقتى خطبه ميخوانند جهر مى‏كنند در غير اين صورت بلند نمى‏خوانند، پس وقتى انسان به تنهائى نماز جمعه مى‏كند مثل نماز ظهر در ساير روزهاى هفته است كه قراءت را با صداى آرام و كوتاه ميخواند، همچنين است در مواقع سفر، كسى كه نماز جمعه را بجماعت و بدون خطبه ميخواند قراءت را بلند ميخواند هر چند آن را بر او (اهل سنّت) انكار كنند، و همچنين هنگامى كه در سفر دو ركعت و با خطبه ميخواند در آن قراءت را جهر ميكند.