روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۶۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا

و قال ع :

وَقْتُ صَلاَةِ اَلْجُمُعَةِ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ سَاعَةٌ تَزُولُ اَلشَّمْسُ وَ وَقْتُهَا فِي اَلسَّفَرِ وَ اَلْحَضَرِ وَاحِدٌ وَ هُوَ مِنَ اَلْمُضَيَّقِ وَ صَلاَةُ اَلْعَصْرِ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ فِي وَقْتِ اَلْأُولَى فِي سَائِرِ اَلْأَيَّامِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۲

و نيز آن حضرت فرمود: وقت نماز جمعه هنگام زوال آفتاب است (چون نوافل جمعه را پيشتر بجا مى‏آورند و در اوّل وقت فريضه را ميخوانند) و وقت آن در سفر و حضر يكى است و اين بخاطر آن است كه وقت جمعه تنگ است، و روز جمعه نماز عصر را در هنگام نماز ظهر ساير أيّام هفته بجا مى‏آورند (قبلا گذشت كه وقت نافله ظهر تا دو قدم از زوال خورشيد است و پس از دو قدم وقت فريضه است كه نماز جمعه را در وقت أخير يعنى دو قدم پس از زوال ميخوانند).