روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۴۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ أَحْكَامِ السَّهْوِ فِي الصَّلَاة

و روي العلا عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع :

فِي رَجُلٍ شَكَّ بَعْدَ مَا سَجَدَ أَنَّهُ لَمْ يَرْكَعْ فَقَالَ يَمْضِي فِي صَلاَتِهِ حَتَّى يَسْتَيْقِنَ أَنَّهُ لَمْ يَرْكَعْ فَإِنِ اِسْتَيْقَنَ أَنَّهُ لَمْ يَرْكَعْ فَلْيُلْقِ اَلسَّجْدَتَيْنِ اَللَّتَيْنِ لاَ رُكُوعَ لَهُمَا وَ يَبْنِي عَلَى صَلاَتِهِ اَلَّتِي‏ عَلَى اَلتَّمَامِ فَإِنْ كَانَ لَمْ يَسْتَيْقِنْ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ مَا فَرَغَ وَ اِنْصَرَفَ‏ فَلْيَقُمْ وَ لْيُصَلِّ رَكْعَةً وَ سَجْدَتَيْنِ‏ وَ لاَ شَيْ‏ءَ عَلَيْهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۴۰

محمّد بن مسلم گويد: امام باقر عليه السّلام در مورد شخصى كه پس از رفتن به سجده شك كند كه ركوع بجا نياورده است فرمود: نماز را ادامه ميدهد مگر اينكه يقين كند ركوع بجا نياورده است و اگر علم قطعى براى او حاصل شد كه ركوع نكرده است پس اين دو سجده را رها كند كه بدون ركوع بوده و بنا نهد بر نمازى كه تمام كرده يعنى برخيزد و يك ركوع و دو سجده بجاى آورد و نمازش را ادامه دهد و تمام كند، و اگر پس از آنكه از نماز فارغ شود يقين بهمرساند كه ركوع نكرده است برخيزد و يك ركعت با ركوع و دو سجده بجاى آورد، و (از گناه يا سجده سهو يا اعاده‏ نماز) بر او تكليفى نيست.