روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۸۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ يَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ دُخُولِ الْحَمَّامِ وَ آدَابِهِ وَ مَا جَاءَ فِي التَّنْظِيفِ وَ الزِّينَة

و قال الصادق ع :

لاَ تَتَّكِ فِي اَلْحَمَّامِ فَإِنَّهُ يُذِيبُ شَحْمَ اَلْكُلْيَتَيْنِ وَ لاَ تُسَرِّحْ فِي اَلْحَمَّامِ فَإِنَّهُ يُرَقِّقُ اَلشَّعْرَ وَ لاَ تَغْسِلْ رَأْسَكَ بِالطِّينِ فَإِنَّهُ يُسَمِّجُ اَلْوَجْهَ وَ فِي حَدِيثٍ آخَرَ يَذْهَبُ بِالْغَيْرَةِ وَ لاَ تَدَلَّكْ بِالْخَزَفِ فَإِنَّهُ يُورِثُ اَلْبَرَصَ وَ لاَ تَمْسَحْ وَجْهَكَ بِالْإِزَارِ فَإِنَّهُ يَذْهَبُ بِمَاءِ اَلْوَجْهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۳

امام صادق عليه السّلام فرمود: در حمّام تكيه مكن يعنى پشت يا پهلوها را بر كف حمّام كه بسيار گرم است مگذار كه آن پيه و چربى كليه‏ها را ميگدازد و آب ميكند، و نيز در حمّام شانه بر موى مزن كه اين كار موها را سست و كم پشت ميكند و سر خود را با گل مشوى كه چهره را نازيبا ميسازد (و در حديثى ديگر آمده كه: غيرت را از بين ميبرد) و يا سفال چرك از بدنت مگير كه موجب بيمارى پيسى مى‏شود، و لنگ را بر صورت خود مكش كه طراوت رخسار را از بين ميبرد. و روايت شده كه: آن گل مصر و سنگ سفال شام است كه بكار بردنش كراهت دارد. و مسواك زدن در حمّام موجب بيمارى ريختن دندانهاست (و در اكثر نسخه‏ها اين چنين است يعنى لفظ «و باء الاسنان» ذكر شده، ولى در بعضى نسخه‏ها بلفظ: «وناء الاسنان» بمعنى ضعف و سستى آمده است). و وضو ساختن و غسل كردن با غساله حمّام (پساب حمّام) جايز نيست.