روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۵۴۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ الْمِيَاهِ وَ طُهْرِهَا وَ نَجَاسَتِهَا

و قال ع :

اَلْمَاءُ يُطَهِّرُ وَ لاَ يُطَهَّرُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰

و نيز آن حضرت فرمود: آب پاك ساز و پاك‏كننده است نجس را، ولى خود با چيز ديگرى (غير آب) پاك نميشود. پس هر گاه آبى را يافتى و در آن پليدى و ناپاكى سراغ نداشتى با آن وضو بساز و از آن بياشام. و بر عكس چنانچه در آن چيزى كه آن را ناپاك مى‏كند يافتى از آن وضو مساز و مياشام مگر در حال ناچارى كه در اين حال مى‏توانى فقط از آن بياشامى، ولى از آن وضو مساز، و در اين حال تيمّم كن مگر آنكه آب بمقدار كرّ باشد كه در اين صورت وضو ساختن با آن و آشاميدن از آن اشكالى ندارد. خواه چيزى (از نجاسات) در آن افتاده باشد يا نه تا جايى كه بوى آب دگرگون نشده باشد (يعنى آن نجاست كه در آب ريخته يا افتاده، بوى آب را همانند خود نساخته باشد) و اگر تغيير و دگرگونى حاصل كرد نه از آن بياشام و نه وضو بساز. مترجم گويد: «اينكه دگرگونى را ببوى تنها گفته من باب مثال است. زيرا تغيير مزه و رنگ هم دليل تغيير و دگرگونى است، هر چند تغيير رنگ در روايات ما ديده نشده بلكه تنها تغيير بو و طعم در اخبار آمده مانند صحيحه ابن بزيع در مورد آب بئر (چاه آب). و شيخ طوسى در نهايه به نجاست آب متغيّر بهر يك از اين سه: (بوى، مزه، رنگ) فتوى داده است، و فرموده: بهيچ وجه استعمال آبى كه رنگ يا بو يا طعم آن به سبب وقوع نجاست در آن تغيير يافته جايز نيست. و در سنن ابن ماجه كه از عامّه است ابو امامه باهلى از پيغمبر (ص) نقل كرده كه فرمود: «إنّ الماء لا ينجّسه‏ شى‏ء الّا ما غلب على ريحه و طعمه و لونه». و «كرّ» عبارت از مقدار آبى است كه حجم آن سه وجب در سه وجب در سه وجب باشد، و يا وزن آن يك هزار و دويست رطل مدنى است. مترجم گويد: «مؤلّف كمترين حجم و بيشترين وزن را كه در روايات مختلف رسيده اختيار كرده و آن را ميزان قرار داده، و شيخ طوسى در نهايه كرّ را سه وجب و نيم در سه وجب و نيم در سه وجب و نيم ميداند».