عَتِيد
از الکتاب
«عَتِید» از مادّه «عَتاد» به معناى کسى است که مهیاى انجام کار است، لذا به اسبى که مهیاى دویدن است «فرس عتید» مى گویند، و به کسى که چیزى را ذخیره و نگهدارى مى کند نیز «عتید» گفته مى شود (از مادّه «عتاد» بر وزن جهاد به معناى ذخیره کردن) و غالب مفسران معتقدند: «عتید» فرشته اى است که در سمت چپ قرار دارد.
ریشه کلمه
- عتد (۱۶ بار)
