روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۶۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن العلا بن رزين عن ابن سنان عن ابي حمزه عن ابي جعفر ع قال :

قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عِزَّتِي وَ جَلاَلِي وَ عَظَمَتِي وَ بَهَائِي وَ عُلُوِّ اِرْتِفَاعِي لاَ يُؤْثِرُ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ هَوَايَ عَلَى هَوَاهُ فِي شَيْ‏ءٍ مِنْ أَمْرِ اَلدُّنْيَا إِلاَّ جَعَلْتُ غِنَاهُ فِي نَفْسِهِ وَ هِمَّتَهُ فِي آخِرَتِهِ وَ ضَمَّنْتُ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضَ رِزْقَهُ وَ كُنْتُ لَهُ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ كُلِّ تَاجِرٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۱۱

از امام باقر (ع) كه فرمود: خدا عز و جل فرمود: سوگند به عزت و جلال و بزرگى و شرف و موقعيت بلندم كه هيچ بنده خواست مرا بر خواست بر نگزيند در امور دنيا مگر اين كه بى‏نيازى او را در خوش قرار دهم و همتش را در آخرت او و آسمانها و زمين را كفيل روزى او سازم و من خود براى او از پس تجارت هر تاجرى باشم‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۰۶

امام باقر عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل فرمايد: بعزت و جلال و شرف و بلندى مقامم سوگند كه: هيچ بنده مؤمنى خواست مرا بر خواست خود، در يكى از امور دنيا برنگزيند، جز آنكه بى‏نيازيش را در وجود خودش قرار دهم و همتش را متوجه آخرت سازم و آسمانها و زمين را عهده دار روزيش گردانم، و خودم برايش پس تجارت هر تاجرى باشم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۵۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن‏محبوب، از علاء بن رزين، از ابن‏سنان، از ابوحمزه، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «خداى عز و جل فرموده است كه: سوگند ياد مى‏كنم به عزّت و جلال و بزرگى و نيكويى و زيبايى و برترى رفعت خويش، كه هيچ بنده مؤمنى خواهش مرا بر خواهش خويش برنگزيند در باب چيزى از امر دنيا، مگر آنكه بى‏نيازى او را در خودش قرار دهم، كه به هيچ‏كس احتياج نداشته باشد، و همّت او را در امر آخرتش مقصود گردانم، كه مشغول و مبتلى به امور دنيا نباشد، و روزى او را در ضمن آسمان‏ها و زمين قرارداد كنم، كه از هر جا به او برسد، و از برايش از پس تجارت هر تاجرى باشم» به آن معنى كه در حديث پيش گذشت.