روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب عن ابن رياب عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّا لاَ نَعُدُّ اَلرَّجُلَ مُؤْمِناً حَتَّى يَكُونَ لِجَمِيعِ أَمْرِنَا مُتَّبِعاً مُرِيداً أَلاَ وَ إِنَّ مِنِ اِتِّبَاعِ أَمْرِنَا وَ إِرَادَتِهِ اَلْوَرَعَ فَتَزَيَّنُوا بِهِ يَرْحَمْكُمُ اَللَّهُ وَ كَبِّدُوا أَعْدَاءَنَا بِهِ يَنْعَشْكُمُ اَللَّهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۳۹

از امام صادق (ع) كه فرمود: ما مردى را مؤمن نشماريم تا همه اوامر ما را پيروى كند و بخواهد، هلا يكى از پيروى امر ما و خواست آن، ورع است خود را بدان بيارائيد، خدايتان رحمت كناد، و دشمنان ما را با آن در تنگنا گذاريد، خدا شما را نجات دهد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۲۴

امام صادق عليه السّلام فرمود: ما شخصى را مؤمن ندانيم تا آنكه از همه امر ما پيروى كند و خواهان آن باشد، همانا ورع از جمله پيروى امر ما و خواستن آنست، پس خود را بآن زينت دهيد. خدا شما را بيامرزد و بوسيله ورع بر دشمنان ما غلبه كنيد [آنها را در تنگنا گذاريد] خدا بشما رفعت بخشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۱۷

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏محبوب، از ابن رئاب، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «ما مردى را مؤمن نمى‏شماريم، تا آنكه همه آن‏چه را كه به آن امر كرده‏ايم، پيرو و خواهان باشد. بدانيد و آگاه باشيد! كه از جمله پيروى كردن فرمان ما و اراده داشتن آن، پارسايى است. پس به آن آراسته شويد، تا خدا شما را رحمت كند، و به آن بر جگر دشمنان ما زنيد، كه جگر ايشان بسوزد، (و بنا بر بعضى از نُسخِ كافى «۳»، به آن با ايشان مكر كنيد) تا خدا شما را از خاك بردارد و بلند گرداند». __________________________________________________

(۳). در برخى نسخ به جاى «كبدوا» «كيدوا» است.