روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۶۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن جمهور عن فضاله بن ايوب عن معاويه بن وهب عن ذريح قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلْأَئِمَّةِ بَعْدَ اَلنَّبِيِّ ص‏ فَقَالَ كَانَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ إِمَاماً ثُمَّ كَانَ‏ اَلْحَسَنُ ع‏ إِمَاماً ثُمَّ كَانَ‏ اَلْحُسَيْنُ ع‏ إِمَاماً ثُمَّ كَانَ‏ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ‏ إِمَاماً ثُمَّ كَانَ‏ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍ‏ إِمَاماً مَنْ أَنْكَرَ ذَلِكَ‏ كَانَ كَمَنْ أَنْكَرَ مَعْرِفَةَ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ مَعْرِفَةَ رَسُولِهِ ص‏ ثُمَّ قَالَ قُلْتُ ثُمَّ أَنْتَ‏ جُعِلْتُ فِدَاكَ‏ فَأَعَدْتُهَا عَلَيْهِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ فَقَالَ لِي إِنِّي إِنَّمَا حَدَّثْتُكَ لِتَكُونَ مِنْ شُهَدَاءِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِي أَرْضِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۶۳

ذريح گويد: از امام صادق (ع) از امامان بعد از پيغمبر (ص) پرسيدم، فرمود: امير المؤمنين (ع) امام است و سپس امام حسن (ع) امام است، پس از او حسين (ع) امام است و بعد از او على بن الحسين (ع) امام است، سپس محمد بن على (ع) امام است، هر كه منكر اين حقيقت باشد چون كسى است كه منكر معرفت خدا تبارك و تعالى و معرفت رسول او است (ص). بعد از اين ذريح گويد: عرض كردم: پس از آنها توئى، قربانت، سه بار اين گفته را باز گفتم، به من فرمود: همانا من اين حديث را به تو گفتم: تا تو از گواهان خدا تبارك و تعالى باشى در زمين او.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۵۶

ذريح گويد: از امام صادق (ع) راجع بامامان بعد از پيغمبر (ص) پرسيدم، فرمود: امير المؤمنين (ع) امامست و سپس حسن امامست و سپس حسين امامست و سپس على بن الحسين امامست و سپس محمد بن على امامست، هر كه منكر اينان شود، مانند كسى است كه معرفت خداى تبارك و تعالى و معرفت رسولش (ص) را منكر شده است. عرضكردم قربانت گردم و سپس شما اماميد؟- اين سخن را سه مرتبه تكرار كردم- فرمود: من اين مطلب را تنها براى اين بتو گفتم كه از گواهان خداى تبارك و تعالى در زمينش باشى (يعنى تا خودت بدانى و باهلش برسانى و از نااهلان پوشيده دارى يا براى اينكه نزد خدا گواه باشى كه‏ من تبليغ كردم و وظيفه خود را انجام دادم).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۵۷۱

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از فَضالة بن ايّوب، از معاوية بن وهْب، از ذَريح روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را از امامان بعد از پيغمبر صلى الله عليه و آله سؤال كردم. حضرت فرمود كه: «امير المؤمنين عليه السلام امام بود، پس امام حسن، بعد از آن امام حسين، بعد از آن حضرت على الحسين، بعد از آن حضرت محمد بن على امام بودند. و هر كه اين را انكار كند، چون كسى است كه معرفت خداى تبارك و تعالى و معرفت رسول صلى الله عليه و آله را انكار كرده باشد». ذَريح مى‏گويد كه: من عرض كردم كه: بعد از آن، امام تويى- پس سه مرتبه اين مقاله را مكرر كردم- حضرت فرمود كه: «تو را حديث نكردم مگر به جهت آن‏كه تو از جمله گواهان خداى تبارك و تعالى، يا شهيدان راه او باشى در زمين» (چه مؤمنان در نزد خدا شهيدان و به منزله ايشانند).