طَيّبا
از الکتاب
«طَیِّب» از مادّه «طَیْب» به چیزهایى گفته مى شود که با طبع آدمى موافق باشد و در قرآن به بسیارى از موضوعات، اطلاق شده است (اَلْبَلَدُ الطَّیِّب ـ مساکن طیّبة ـ ریح طیّب ـ حیاة طیّبة و...) و هر چیز پاکیزه را نیز «طیّب» مى گویند; زیرا طبع آدمى ذاتاً از اشیاء ناپاک متنفر است. و از اینجا روشن مى شود که خاکِ تیمم باید کاملاً پاک و پاکیزه باشد.
«راغب» در «مفردات» مى گوید: معناى «طَیِّب» در اصل چیزى است که حواس ظاهر و باطن از آن لذت برد، (و این معناى جامعى است که همه شرائط مناسب یک مسکن را در بر مى گیرد).
ریشه کلمه
- طيب (۵۰ بار)
