عَشِيرَتَک
از الکتاب
«عشیره» در اصل از مادّه «عشرة» (عدد ده) گرفته شده و از آنجا که عدد ده در حدّ خود، یک عدد کامل محسوب مى شود، به جمعیت بستگان نزدیک که انسان به وسیله آنها جمع کاملى را تشکیل مى دهد «عشیرة» گفته اند. مادّه «معاشرت» نیز ممکن است از همین معنا گرفته شده باشد;چرا که انسان ها را به صورت مجموعه کاملى در مى آورد.
