رَأْفَة
ریشه کلمه
- رئف (۱۳ بار)
قاموس قرآن
[نور:2] صحاح و اقرب الموارد، و طبرسى در ذيل آيه 143 بقره رأفة رارحمت شديد گفتهاند و آن يكى از درو معنى قاموس است. ولى راغب آن را رحمت و مهربانى مطلق گفته. در الميزان ذيل آيه 143 بقره مىگويد: فرق ما بين رأفت و رحمت با آن كه هر دو در معنى شريكند آن است كه رأفت مخصوص به كسى است كه مبتلى و گرفتار باشد ولى رحمت اعّم است به مبتلى و غير آن. ابن اثير در نهايه رأفت را اخّص گرفته و گويد: رحمت هم در شيى محبوب آيد و هم در مكروه از روى مصلحت ولى رأفت فقط در محبوب است. خلاصه آن كه فرقى ميان آن دو در شدّت و ضعف و يا در گرفتار و غير گرفتار است. و به نسبت ميان آن دو اعّم و اخص مطلق است. ولى به نظر مىآيد كه فرق دوم بهتراست. و آيهاى كه در ابتدا نقل شده موئد اين سخن است زيرا مرد و زن زناكار آنگاه كه تازيانه زده مىشوند گرفتار و در مصيبت اند لذا فرمود «وَلاتَأخُذْ كُمْ بِهِما رَأفَةٌ».
