فَاجْتَبَاه
ریشه کلمه
قاموس قرآن
جمع كردن است به طور اختيار و برگزيدن (مفردات،مجمع البيان) [قلم:50] پس پروردگارش او را برگزيد و از نيكوكاران گردانيد. [اعراف:203] و آنگاه كه آيهاى نياوردى گويند: چرا آنها را جمع نكردى. گويا منظور كفّار از اين كلام آن بود كه حضرت آيهها را از خودش مياورد و مربوط به خدا نيست لذا مىگفتند چرا آيهها را جمع و جور نكردى و نياوردى؟ [حج:78]. هر كه با انصاف در اين آيه دقّت كند خواهد ديد كه با ائمه دوازده گانه عليهم تطبيق مىشود زيرا آنها برگزيدگانند نه تمام امّت «هذوَ اجْتَباكُمْ» و آنها فرزندان ابراهيم اند نه همه مردم «مِلَّةَاَبيكُمْ» و رسول خدا شاهد بر آنهاو آنها شاهد بر مردم اند و اين شهادت نتيجه اجتباء است «لِيَكُونَ الرَّسولُ شَهيداً عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهُداءَ عَلَى النّاسِ» درتفسير برهان و صافى رواياتى در اين زمينه نقل شده است و راجع به تفصيل به الميزان ذيل 143 سوره بقره رجوع شود كه به طور مشروح تحقيق شده است بى انصافى است كه گفته شود: «اِجْتَباكُمْ» به معنى برگزيدن مردم براى تكاليف است. زيرا چنين تعبيرى در قرآن نداريم و اجتباء در همه جاى قرآن نداريم و اجتباء در همه جاى قرآن در برگزيدن پيامبران به كار رفته است مگر در آيه 203 اعراف كه گذشت و آن نقل قول كفّار است. يا اينكه بگوئيم: چون ابراهيم پدر رسول خداست و آنحضرت پدر امّت، لذا ابراهيم پدر امّت خوانده شده است و يا اينكه اكثر عرب پسران او بودند. گويا آيه شريفه فقط براى آن روز و براى عربهاست و ديگر خطاب براى امروزيها صادق نيست. حقّ آنست كه مخاطب «مِلَّةَ اَبيكُمْ» مردان مخصوصى اند همچنين مصداق «اجتباكم» و شهداء، كه عبارت از ائمه باشند.
