يَرْکُضُون
از الکتاب
«رکض» هم به معناى دویدن با سرعت، و هم به معناى دواندن مَرکب مى آید، گاهى نیز به معناى کوبیدن پا بر زمین آمده است، مانند: ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هذا مُغْتَسَلُ بارِدٌ وَ شَرابٌ «اى ایوب! پاى خود را بر زمین بکوب، چشمه اى مى جوشد که هم براى شستشو و هم براى نوشیدن آماده است».
ریشه کلمه
- رکض (۳ بار)
