أَحْلاَمُهُم
از الکتاب
«حِلْم» در حقیقت به معناى «خویشتن دارى به هنگام هیجان غضب» است، که یکى از نشانه هاى عقل و درایت محسوب مى شود و با حلم (بر وزن علم) ریشه مشترک دارد). واژه «حلم»، گاه به معناى «خواب و رؤیا» نیز آمده است، و در آیه مورد بحث نیز، چنین تفسیرى بعید نیست، یعنى سخنان آنها گویى نتیجه خواب هاى پریشان است.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
أَم تَأْمُرُهُم بِهٰذَا الْمُتَرَبّصِين هُم مِن مَعَکُم قَوْم فَإِنّي طَاغُون يَقُولُون تَرَبّصُوا تَقَوّلَه قُل
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
