فُلاَنا
از الکتاب
ریشه کلمه
- فلن (۱ بار)
قاموس قرآن
[فرقان:28]. لفظ «فلان» كنايه است از يك نفر معين ابن دريد از ابى حاتم نقل كرده: عرب از هر مذكر با «فلان» و از هر مونث با «فلانة» كنايه مىآورد اگر مراد بهائم باشد الفلان و الفلانة با الف و لام مىگويند (مجمع). آيه راجع به قيامت است كه در آن انسان متوجه مىشود رفيقش يا پيشوايش او را اضلال و بدبخت كرده گويد: اى كاش فلانكس را براى خويش رفيق اخذ نمىكردم اين كلمه بيشتر از يكبار در قرآن مجيد نيامده است.
کلمات نزدیک مکانی
لَقَد خَلِيلا أَتّخِذ لَم أَضَلّنِي عَن لَيْتَنِي الذّکْر وَيْلَتَا يَا بَعْد سَبِيلا إِذ الرّسُول جَاءَنِي مَع
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
