نَذِيرا
از الکتاب
«نذیر» به اعتقاد بعضى صیغه مبالغه است، در حالى که «مبشّر» تنها اسم فاعل مى باشد، این تفاوت تعبیر، ممکن است به خاطر این باشد که پیامبر(صلى الله علیه وآله) در برابر گروهى بى ایمان قرار گرفته بود که در انحراف خود،سخت اصرار داشتند و طبعاً او باید آنها را بسیار انذار کند (روح المعانى، ذیل آیه مورد بحث).
«نَذِیر» به معناى «بیم دهنده»، اشاره به پیامبران الهى است که مردم را از عذاب الهى در برابر کج روى ها و بیدادگرى ها و گناه و فساد، بیم مى دادند.
ریشه کلمه
- نذر (۱۳۰ بار)
