حَصَب
«حَصَب» در اصل به معناى پرتاب کردن چیزى در آتش است ـ مخصوصاً قطعات هیزم که در تنور پرتاب مى کنند ـ بعضى گفته اند که «حطب» (بر وزن سبب) که به معناى هیزم مى باشد در لغات مختلف عرب، تلفظ هاى متفاوتى دارد; بعضى از قبائل آن را «حصب» و بعضى دیگر «خضب» مى نامند و از آنجا که قرآن براى جمع بین قبائل و طوائف و دل ها بوده، گاه لغات مختلف آنها را به کار مى گیرد، تا از این راه، جمع قلوب شود، از جمله همین کلمه «حَصَب» است که تلفظى است از قبائل اهل «یمن» در واژه «حطب».
ریشه کلمه
- حصب (۵ بار)
قاموس قرآن
سنگريزه انداختن مجمع البيان ذيل آيه 98 انبیاء گويد: اصل حصب به معنى انداختن است . انداختن سنگريزه است: «حَصَبَهُ حَصْباً: رَماهُ بِالْعَصْباء» سپس در هر انداختن به كار رفته است . * [انبیاء:98] شما و آنچه جز خدا مىپرستيد انداخته شده جهنّم و هيزم آن هستيد. «حصب» (مثل اسد) راهيزم و آنچه در آتش انداخته مىشود معنى كردهاند. طبرسى گويد مراد آن است كه همچون انداخته شدن سنگريزه، به آتش انداخته مىشوند. اين آيه نظير آيه «وَقُودُهَاالنّاسُ وَالْحِجارَةُ» است كه در «ح ج ر» گذشت و گفتيم كه شامل معبودهاى جاندار نيست . [قمر:34] حاصب را باد ريگ افشان گفتهاند. چهار بار در قرآن مجيد آمده است: عنكبوت:40،قمر:34، ملك:17، اسراء:68.
