لَسَوْف
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
حرف استقبال است كه افعال مضارع را از حال بودن خارج كرده و به استقبال مخصوص مىكند، چهل و دو بار در قرآن مجيد آمده است [نساء:30]. ابن هشام در معنى آن را مرادف سين دانسته و ميان آن دو فرقى قائل نيست ولى ديگران گفتهاند: زمان استقبال در ان ازسين اطول است. در اقرب گويد: اكثراً در تهديد آيد و گاهى در وعده نيكو مثل [ضحى:5]. ولى با مراجعه به قرآن خواهيم ديد و در عدّهاى نيكو هم بسيار آمده گرچه اكثراً در تهديد به كار رفته است. زمخشرى ذيل آيه [توبه:71]. تصريح مىكند كه سوف در آيه «وَلَسوفَ يُعْليكَ رَبُّكَ فَتَرْضى سَوْفَ يُؤْتيهِمْ اُجُورَهُمْ» مفيد تاكيد است طبرسى (ره) در جوامع هذا سوف مثل سين هم براى استقبال و هم براى نأكيد است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ أَ مِت أُخْرَج الْأُولَى يَرْضَى الْأَعْلَى يُعْطِيک الْإِنْسَان رَبّه مَا مِن رَبّک حَيّا فَتَرْضَى لَک وَجْه إِذَا لا خَيْر لَم ابْتِغَاء يَجِدْک إِلاّ لَلْآخِرَة تُجْزَى يَذْکُر يَتِيما يَقُول فَآوَى أَنّا سَمِيّا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
