مَحْسُورا
از الکتاب
«مَحْسُور» از مادّه «حسر» (بر وزن قصر) در اصل، معناى کنار زدن لباس و برهنه ساختن قسمت زیر آن است، به همین جهت «حاسر» به جنگجوئى مى گویند که زره در تن و کلاه خود بر سر نداشته باشد. به حیواناتى که بر اثر کثرت راه رفتن خسته و وامانده مى شوند، کلمه «حسیر» و «حاسر» اطلاق شده است، گویى تمام گوشت تن آنها یا قدرت و نیرویشان کنار مى رود و برهنه مى شوند. بعداً این مفهوم، توسعه یافته، به هر شخص خسته و وامانده که از رسیدن به مقصد عاجز است «محسور»، «حسیر» یا «حاسر» گفته مى شود.
«حسرت» به معناى غم و اندوه نیز از همین ماده گرفته شده; چرا که این حالت، معمولاً در مواقعى به انسان دست مى دهد که نیروى جبران مشکلات و شکست ها را از دست داده، گویى از توانایى و قدرت برهنه شده است.
ریشه کلمه
- حسر (۱۲ بار)
کلمات نزدیک مکانی
إِن رَبّک مَلُوما فَتَقْعُد يَبْسُط الرّزْق وَ الْبَسْط لِمَن کُل تَبْسُطْهَا يَشَاء لا يَقْدِر عُنُقِک إِلَى
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
