السّدّيْن
از الکتاب
ریشه کلمه
- سدد (۶ بار)
قاموس قرآن
بستن و اصلاح كردن. در قاموس گفته «سدّالثلمة:اصلها و ثقّها» يعنى شكاف را گرفت. سدّ به ضمّ و فتح اوّل به معنى بند و حايل ميان دو چيز است در مفردات و اقرب گفته: گويند به ضم آن است كه طبيعى و فعلخدا باشد و به فتح كار آدمى است [كهف:94]. در آيه [يس:9]. اثر معاصى كه مانع از قبول حق است سدّ ناميده شده حقّا كه گناهان مانند سدّمحكمى از قبول حق و حقيقت مانع مىشوند و راه آن را مسدود مىكنند. و در آيه [كهف:93]. به كوه سدّ گفته شده كه كوه ميان دو چيز سدّ و حائل است . سديد. يعنى قول صواب و محكم كه باطل را در آن راهى نيست و از ورود باطل بسته شده است [احزاب:70].
