الكهف ٥٦
ترجمه
الكهف ٥٥ | آیه ٥٦ | الكهف ٥٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«بِالْبَاطِلِ»: با کارهای بیهودهای چون پیشنهاد معجزههای دلخواه. بیهوده و بیخود. «لِیُدْحِضُوا»: تا از میدان به در کنند. تا نیست و نابود کنند. «بِهِ»: با جدال. «الْحَقَّ»: مراد هر آن چیزی است که پیغمبران با خود آوردهاند. یا مراد تنها قرآن است. «آیَاتِی»: مراد آیات قرآنی، یا اقوال و افعالی است که با آن پیغمبران تأیید و پشتیبانی شدهاند. «هُزُواً»: استهزاء. سخریّه. مصدر است و مهموزاللام و در معنی اسم مفعول به کار رفته است.
تفسیر
- آيات ۴۷ - ۵۹ سوره كهف
- جابجائى كوهها در قيامت كه به تعبيرهاى مختلفى در قرآن آمده است
- يادآورى قيام وعرضه گشتن مشركين وهمه مردم بر پروردگار، همراه با اعمالشان وديگرهيچ
- اشاره به چند نكته وخصوصيت درباره قيامت
- از ياد بردن قيامت سبب اصلى اعراض از هدايت وفساداعمال است
- ((وضع كتاب (( در قيامت ، كتابى كه هيچ صغيره وكبيره اى را فروگذار نكرده ومجرمان(چه مشرك وچه غير مشرك ) از آن بيمناكند
- تجسم گناهان كوچك وبزرگ ووحشت گنهكاران در قيامت
- مراد از ولايت شيطان در جمله : ((افتخذونه وذريته اولياء من دونى وهم لكم عدو((
- دوبرهان كه در آيه ((ما اشهد تهم خلق السموات والارض ...(( براى نفى ولايت ابليس وذرية اش اقامه شده است
- وجوه مختلف ديگرى كه مفسرين درباره معنى ومفاد آيه فوق گفته اند
- معناى اينكه فرمود: ((در قيامت ما بين مشركين وشركاءمحل هلاكت قرار داده ايم ((
- معناى جمله : ((وربك الغفور ذوالرحمة (( ومعنايى كه در سياق آيات تهديد افاده مى كند
- بحث روايتى
- (چند روايت در ذيل آيات گذشته )
نکات آیه
۱- تنها وظیفه رسولان الهى، بشارت و انذار مردمان و آگاه ساختن آنان از فرجام کفر و ایمان است. (و ما نرسل المرسلین إلاّ مبشّرین و منذرین)
۲- الزامِ قهرىِ مردم به ایمان و استغفار، وظیفه پیامبران نیست. (و ما منع الناس أن یؤمنوا ... و ما نرسل المرسلین إلاّ مبشّرین و منذرین) آیه قبل، از ایمان نیاوردن و استغفار نکردن مردم سخن گفت و این آیه، در جواب این پرسش است که: «پس مسؤولیت پیامبران در برابر هدایت مردم چیست؟». آیه مى گوید: که اجبارِ مردم به ایمان و استغفار، از حیطه مسؤولیت پیامبران خارج است و آن ها تنها، براى بشارت و انذار آمده اند.
۳- خداوند، تعیین کننده محدوده رسالت پیامبران است. (و ما نرسل المرسلین إلاّ مبشّرین و منذرین)
۴- بشارت و انذار و ایجاد بیم و امید، دو وسیله مهّمِ تبلیغ و دو عنصر ضرورى در هدایت انسان ها است. (و ما نرسل المرسلین إلاّ مبشّرین و منذرین)
۵- توجّه رهبران الهى به نداشتن مسؤولیتى در برابر کفر مردم پس از انجام وظیفه انذار و تبشیر، مایه عدم احساس ناتوانى و شکست در ایفاى وظیفه خویش است. (و ما منع الناس أن یؤمنوا ... و ما نرسل المرسلین إلاّ مبشّرین و منذرین)
۶- جدال و اشکال تراشى، با به کارگیرى روش هاى باطل و دستاویزهاى دروغین، از شیوه هاى مبارزه کافران با حق است. (و یجدل الذین کفروا بالبطل لیدحضوا به الحقّ)
۷- انکارِ رسولان الهى، بینشى متّکى به باطل و در جهت ستیز با حقیقت است. (و یجدل الذین کفروا بالبطل لیدحضوا به الحقّ)
۸- خارج کردن حق از صحنه، با باطل نشان دادن چهره آن، از شیوه هاى تبلیغاتى کفرپیشگان است. (و یجدل الذین کفروا بالبطل لیدحضوا به الحقّ) «إدحاض» به معناى «إبطال» و «إزاله» است. «لیدحضوا به الحقّ» یعنى: «کفرپیشگان، با مجادله باطل، سعى در ابطال و ازاله حق دارند.». روشن است که حق، قابل ابطال نیست، لذا تعبیر «خروج از صحنه» و «باطل نمایى» در برداشت به کار رفته است.
۹- معارف و احکام ارائه شده به پیامبران، سراسر حق است. (و ما نرسل المرسلین ... و یجدل ... لیدحضوا به الحقّ) توصیف برنامه پیامبران و بشارت و انذار آنان به «الحقّ» گویاى آن است که آنچه آنان مى گویند، همه، از حقّانیّت و تطبیق با واقعیّت هاى هستى برخوردار است.
۱۰- منکرانِ پیامبران، در طول تاریخ، آیات خداوند و انذارهاى رسولان الهى را به تمسخر و استهزا گرفتند. (و ما نرسل المرسلین ... واتخذوا ءایتى و ما أُنذروا هزوًا)
۱۱- تمسخر و استهزاى آیات الهى و انذارهاى پیامبر(ص) از روش هاى جدال باطل بوده است. (و یجدل الذین کفروا بالبطل لیدحضوا به الحقّ واتخذوا ءایتى و ما أُنذروا هزوًا)
۱۲- جدال به باطل و استهزا و تمسخر، از روش هاى ناپسند در برخورد با مسائل فکرى و عقیدتى است. (و یجدل الذین کفروا بالبطل لیدحضوا به الحقّ واتخذوا ءایتى و ما أُنذروا هزوًا)
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: استهزاگران آیات خدا ۱۰; استهزاى آیات خدا ۱۱
- استهزا: ناپسندى استهزا ۱۲
- انبیا: استهزاگران انبیا ۱۰; استهزاهاى مکذبان انبیا ۱۰; استهزاى انذارهاى انبیا ۱۰; انذارهاى انبیا ۱; بشارتهاى انبیا ۱; تکذیب انبیا ۷; حقانیت تعالیم انبیا ۹; حق ستیزى مکذبان انبیا ۷; محدوده مسؤولیت انبیا ۱، ۲; منشأ تعیین رسالت انبیا ۳
- انذار: آثار انذار ۴; انذار از فرجام کفر ۱
- بشارت: آثار بشارت ۴; بشارت فرجام ایمان ۱
- تبلیغ: ابزار تبلیغ ۴; انذار در تبلیغ ۴; بشارت در تبلیغ ۴
- تکلیف: موانع ضعف در عمل به تکلیف ۵
- حق: باطل نمایى حق ۸; روش حق ستیزى ۷
- خدا: افعال خدا ۳
- دین: حقانیت دین ۹; نفى اکراه در دین ۲
- ذکر: ذکر محدوده مسؤولیت رهبران دینى ۵
- رهبران دینى: آثار انذارهاى رهبران دینى ۵; آثار بشارتهاى رهبران دینى ۵; موانع احساس ضعف رهبران دینى ۵
- عقیده: روش برخورد با عقیده ۱۲; عقیده باطل
- عمل: عمل ناپسند ۱۲
- فکر: روش برخورد با فکر ۱۲
- کافران: حق ستیزى کافران ۸; روش تبلیغ کافران ۸; روش حق ستیزى کافران ۶; مجادله کافران ۶
- مجادله: مجادله باطل ۱۱; ناپسندى مجادله باطل ۱۲
- محمد(ص): استهزاى انذارهاى محمد(ص) ۱۱
- هدایت: ابزار هدایت ۴