بِسْم

آیات شامل این کلمه

بعضى «اسم» را از «سمه» (بر وزن هبه) از مادّه «وسم» که به معناى علامت گذارى است گرفته اند; زیرا «اسم» در حقیقت علامت معناست. ولى محققان این نظر را مردود دانسته اند; زیرا مى دانیم به هنگام جمع بستن و تصغیر، ریشه اصلى لغت ظاهر مى شود، ودرمورد اسم، جمعش اسماء و تصغیرش «سُمَىّ» و «سُمَیّه» است; از اینجا روشن مى شود که «اسم» در واقع از قبیل ناقص واوى «سمو» است، نه مثال واوى.

ریشه کلمه

• ب‌ (۲۶۴۹ بار)
• سمو (۴۹۳ بار)
• وسم‌ (۱۸۱ بار)

در حال بارگیری...