نَکِدا

آیات شامل این کلمه

«نَکِد» از مادّه «نَکَد» به معناى شخص «بخیل و ممسکى» است که به آسانى چیزى به کسى نمى دهد و اگر هم بدهد بسیار ناچیز و کم ارزش خواهد بود، زمین هاى شوره زار و نامساعد در آیه فوق به چنین کسى تشبیه شده است.

ریشه کلمه

• نکد (۱ بار)

قاموس قرآن

[اعراف:58]. نَكْد (بروزن فلس) به معنى مشقت و قلت است «نَكِدَ الْعيشُ: عَسَرَوَاشْتَدَّ» يعنى زندگى به سختى و عسرت رسيد «نَكِدَالْبِئْرُ: قَلَّ ماءُهُ» يعنى آب چاه كم شد. «نَكِد» به فتح نون وكسر كاف به معنى قليل الخير است يعنى: سرزمين پاك رویيدنى آن باذن خدايش مى‏رويد و زمينى كه شوره زار و خبيث است نباتش نمى‏رويد مگر كم فائده اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. در الميزان فرموده: اين آيه نسبت به آيه ماقبل مفيد آن است كه رحمت الهى نسبت به خلق يكنواخت و عام است و اختلاف در قبول رحمت راجع بخود مردم است (بعضى طيب اند رحمت در آنها اثر تمام دارد و بعضى خبيث اند كه استفاده كم از آن مى‏برند).