مَجِيد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه مجد | مجد]] (۴ بار) [[کلمه با ریشه:: مجد| ]] | *[[ریشه مجد | مجد]] (۴ بار) [[کلمه با ریشه:: مجد| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
بزرگوارى. در قاموس: گويد:«اَلْمَجْدُ نيلُ الشَّرَفِ وَالْكَرَمُ» در مفردات آمده«اَلْمَجْدُ:الَسَّعةُ فِى الْكَرَم وَالْجَلالِ». در اقرب الموارد گفته:«اَلْمَجْدُ:اَلْعِزُّوَالرَّفْعَةُ» ناگفته نماند مجد آن بزرگوارى است كه از كثرت خير و فضل ناشى مىشود. زيرا اصل مجد چنانكه در اقرب الموارد تصريح شده به معنى كثرت است. راغب گويد:«مَجْدَتِالاِبِلُ» آنگاه گويند كه شتر درچراگاه وسيع و كثير العف قرار گيرد. و نيز گويد خدا را در اثر كثرت فضل مجيد گويند(نقل به معنى). * [هود:73]. رحمت خدا و بركاتش بر شما اهل بيت است كه او پسنديده و بزرگوار است [ق:1]. [بروج:22-21]. مجيد بودن قرآن در اثر كثرت خيرات و بركات آن است. «مجيد» چهار بار در كلام الله بكار رفته دوبار در وصف خدا و دوبار در وصف قرآن. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۱۶:۰۸
«مَجِید» از مادّه «مجد» به معناى گستردگى کرم و شرافت و جلال است; و این از صفاتى است که مخصوص خداوند مى باشد، و در مورد دیگران کمتر به کار مى رود. باید توجّه داشت که «مجید» در آیه فوق، طبق قرائت مشهور، مرفوع است، و از اوصاف خدا است، نه مجرور و از اوصاف عرش.
ریشه کلمه
- مجد (۴ بار)
قاموس قرآن
بزرگوارى. در قاموس: گويد:«اَلْمَجْدُ نيلُ الشَّرَفِ وَالْكَرَمُ» در مفردات آمده«اَلْمَجْدُ:الَسَّعةُ فِى الْكَرَم وَالْجَلالِ». در اقرب الموارد گفته:«اَلْمَجْدُ:اَلْعِزُّوَالرَّفْعَةُ» ناگفته نماند مجد آن بزرگوارى است كه از كثرت خير و فضل ناشى مىشود. زيرا اصل مجد چنانكه در اقرب الموارد تصريح شده به معنى كثرت است. راغب گويد:«مَجْدَتِالاِبِلُ» آنگاه گويند كه شتر درچراگاه وسيع و كثير العف قرار گيرد. و نيز گويد خدا را در اثر كثرت فضل مجيد گويند(نقل به معنى). * [هود:73]. رحمت خدا و بركاتش بر شما اهل بيت است كه او پسنديده و بزرگوار است [ق:1]. [بروج:22-21]. مجيد بودن قرآن در اثر كثرت خيرات و بركات آن است. «مجيد» چهار بار در كلام الله بكار رفته دوبار در وصف خدا و دوبار در وصف قرآن.
