مِزَاجُهَا: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
*[[ریشه مزج | مزج]] (۳ بار) [[کلمه با ریشه:: مزج| ]] | *[[ریشه مزج | مزج]] (۳ بار) [[کلمه با ریشه:: مزج| ]] | ||
*[[ریشه ها | ها]] (۱۳۹۹ بار) [[کلمه با ریشه:: ها| ]] | *[[ریشه ها | ها]] (۱۳۹۹ بار) [[کلمه با ریشه:: ها| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
آميختن. «مَزَجَ الشَّرابَ بِالْماءِ مَزْجاً: خَلَطَهُ بِهِ». [مطفّفين:28-27]. مزاج مصدر است و به معنى ممزوج «مايَمْزُجُ بِهِ» نيز آيد مراد از آن در آيه معناى دوم است يعنى آنچه به شراب اهل بهشت آميخته شده از تسنيم است و آن چشمه ايست كه مقربون از آن مىنوشند. [انسان:5]. [انسان:17]. مِزاج در هردو آيه به معنى مفعول است و اين لفظ بيشتر از سه بار در قران مجيد نيامده است. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۰۷
ریشه کلمه
قاموس قرآن
آميختن. «مَزَجَ الشَّرابَ بِالْماءِ مَزْجاً: خَلَطَهُ بِهِ». [مطفّفين:28-27]. مزاج مصدر است و به معنى ممزوج «مايَمْزُجُ بِهِ» نيز آيد مراد از آن در آيه معناى دوم است يعنى آنچه به شراب اهل بهشت آميخته شده از تسنيم است و آن چشمه ايست كه مقربون از آن مىنوشند. [انسان:5]. [انسان:17]. مِزاج در هردو آيه به معنى مفعول است و اين لفظ بيشتر از سه بار در قران مجيد نيامده است.
