شُوَاظ: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه شوظ | شوظ]] (۱ بار) [[کلمه با ریشه:: شوظ| ]] | *[[ریشه شوظ | شوظ]] (۱ بار) [[کلمه با ریشه:: شوظ| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
شواظ: شعله ور و زبانه آتش كه دود ندارد. (راغب) [رحمن:35]. طبرسى فرموده: شواظ زبانه سبزى است كه از آتش جدا مىشود. نحاس را دخان و مس مذاب گفتهاند ضمير «عَلَيْكُما» به ثقلان (جنّ و انس) راجع است يعنى: بر شما زبانهاى از آتش و دود فرستاده مىشود يكديگر را دفع آن يارى نتوانيد كرد. اين كلمه در قرآن فقط يكبار يافته است. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۸ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۳:۲۸
«شُواظ» ـ به گفته «راغب» در «مفردات» و «ابن منظور» در «لسان العرب» و بسیارى از مفسران ـ به معناى شعله هاى بى دود آتش است، و بعضى آن را به معناى زبانه هاى آتش که از خود آتش به ظاهر بریده مى شود و سبز رنگ است، تفسیر کرده اند; و در هر حال، این تعبیر اشاره به شدت حرارت آن است.
ریشه کلمه
- شوظ (۱ بار)
قاموس قرآن
شواظ: شعله ور و زبانه آتش كه دود ندارد. (راغب) [رحمن:35]. طبرسى فرموده: شواظ زبانه سبزى است كه از آتش جدا مىشود. نحاس را دخان و مس مذاب گفتهاند ضمير «عَلَيْكُما» به ثقلان (جنّ و انس) راجع است يعنى: بر شما زبانهاى از آتش و دود فرستاده مىشود يكديگر را دفع آن يارى نتوانيد كرد. اين كلمه در قرآن فقط يكبار يافته است.
