ریشه رضو

تکرار در قرآن: ۷۳(بار)

لیست کلمات مشتق شده

قاموس قرآن

رضا و رضوان و مرضاة به معنى خوشنودى است (قاموس) [مائده:119]. خدا از آنها و آنها از خدا خوشنود شدند رضى در قرآن متعدى به نفسه نيز آمده است [توبه:59]. [حج:59]. و مى‏شود گفت كه حرف جرّ از آنها حذف شده است. ارضاء: خوشنود كردن [توبه:62]. به خدا قسم مى‏خورند تا خشنودتان كنند. ارتضاء به معنى رضاست و شايد از آن مبالغه مراد باشد كه يكى از معانى افتعال است [انبياء:28]. رضوان چنان كه گفته شد به معنى رضاست [توبه:21]. مرضاة نيز چنان كه گفته شد مفرد است به معنى رضا و جمع نيست [بقره:207]. * [زمر:7]. در اصل «يَرْضاهُ» است الف در اثر جزم حذف شده و ضمير راجع به شكر است بعضى هاء آن را ساكن و بعضى مضموم بلا اشباع خوانده‏اند (مجمع) يعنى اگر خدا را شكر كنيد شكر را به نفع شما خوش مى‏دارد. * [حاقة:21]. قارعه:7. طبرسى فرموده: فاعل در اينجا به معنى مفعول است يعنى عيشة مرضية چون آن در معنى «عيشة ذات رضى» است. * [مريم:6]. رضى به معنى مرضى است يعنى خوشنود شده طبرسى آن را مريضاً عنداللّه گفته و شايد مراد اعّم باشد. معنى رضا و سخط خدا رضا از معانيى است كه در موجود ذى شعور و با اراده يافت مى‏شود و مقابل آن سخط و غضب است و هر دو امر وجودى مى‏باشند. رضا به فعل و صفت تعلق مى‏گيرد نه به ذات مثل [يونس:7]. [توبه:59]. و اگر متعلق به ذات باشد منظور از آن وصف و فعل است مثل [مائده:119]. يعنى خدا از فعلشان راضى شد. [بقره:120]. يعنى از دين تو و عمل تو هرگز خوشنودى عين اراده نيست گر چه هر چه اراده به آن تعلق يافت رضا نيز به آن تعلق مى‏گيرد زيرا چنان كه گفته‏اند: اراده به كار غير واقع تعلق مى‏گيرد و رضا بعد از وقوع يا بعد از فرض وقوع آن. و چون رضا بعد از تحقق مرضّى حادث مى‏شود لذا از صفات ذات حق محال است واقع شود و رضاى خدا صفتى است قائم به فعل خدا و منتزع از فعل مثل رحمت و غضب و اراده و كراهت. پس هر چيزى كه خدا تكويناً ايجاد كرده مرى اوست و هر عمل تشريعى مرضى است زيرا ملائم فعل خداست. و خلاصه اين كه اگر گوئيم: خدا از اين كار راى است يعنى اين كار ملائم و موافق فعل خدا و دستور خداست (استفاده از الميزان ج 17 ص 255). راغب در مفردات گويد: رضاى بنده از خدا آنست كه قضاى خدا را مكروه ندارد و رضاى خدا از بنده آنست كه بنده از دستور او پيروى و از منهى او كناره‏گيرى مى‏كند.

کلمات مشتق شده در قرآن

کلمه	تعداد تکرار در قرآن
تَرْضَى‌	۲
تَرْضَاهَا	۱
مَرْضَاةِ	۳
تَرَاضَوْا	۱
تَرَاضٍ‌	۲
تَرْضَوْنَ‌	۱
رِضْوَانٌ‌	۳
رِضْوَانَ‌	۲
تَرَاضَيْتُمْ‌	۱
يَرْضَى‌	۵
رِضْوَاناً	۳
رَضِيتُ‌	۱
رِضْوَانَهُ‌	۲
رَضِيَ‌	۶
رَضُوا	۹
لِيَرْضَوْهُ	۱
يُرْضُونَکُمْ‌	۱
رِضْوَانٍ‌	۲
تَرْضَوْنَهَا	۱
رَضِيتُمْ‌	۲
لِيُرْضُوکُمْ‌	۱
يُرْضُوهُ‌	۱
لِتَرْضَوْا	۱
تَرْضَوْا	۱
رَضِيّاً	۱
مَرْضِيّاً	۱
لِتَرْضَى‌	۱
ارْتَضَى‌	۳
يَرْضَوْنَهُ‌	۱
تَرْضَاهُ‌	۲
يَرْضَيْنَ‌	۱
يَرْضَهُ‌	۱
رِضْوَانِ‌	۱
مَرْضَاتِي‌	۱
مَرْضَاةَ	۱
رَاضِيَةٍ	۲
رَاضِيَةٌ	۱
رَاضِيَةً	۱
مَرْضِيَّةً	۱
فَتَرْضَى‌	۱