آيَة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
تعبیر به «آیَةً بَیِّنَةً» (نشانه روشن) اشاره به آثار باقى مانده شهر «سدوم» است که طبق آیات قرآن در مسیر راه کاروان هاى مردم «حجاز» قرار داشت، و تا زمان ظهور پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)نیز باقى بود. | تعبیر به «آیَةً بَیِّنَةً» (نشانه روشن) اشاره به آثار باقى مانده شهر «سدوم» است که طبق آیات قرآن در مسیر راه کاروان هاى مردم «حجاز» قرار داشت، و تا زمان ظهور پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)نیز باقى بود. | ||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
نسخهٔ ۱۹ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۰۹
«آیه» جمع «آى» در لغت، به معناى نشانه و علامت است.
تعبیر به «آیَةً بَیِّنَةً» (نشانه روشن) اشاره به آثار باقى مانده شهر «سدوم» است که طبق آیات قرآن در مسیر راه کاروان هاى مردم «حجاز» قرار داشت، و تا زمان ظهور پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)نیز باقى بود.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
علامت. نشانه. عبرت. دليل. معجزه. در متن قرآن همه اين معانى را مىتوان يافت. ناگفته نماند معناى اصلى و حقيقى آيه، همان علامت و نشانه است چنانكه در قاموس و مفردات تصريح شده، معانى ديگر كه ذكر شد همه با معناى اصلى قابل جمع اند، و به قسمتى از كلمات قرآن كه از محلّى اغاز و به مقطعى ختم مىشود آيه گوئيم زيرا كه آن از نشانههاى خداوند است و بشر از آوردن نظير آن عاجز مىباشد، موجودات عالم را از آن جهت آيات اللّه مىگوئيم كه نشانههاى وجود خدا و صفات او هستند. در آيه [بقره:211] مراد از آيه معجزه است و در آيه [بقره:248] به معنى دليل است، و در كريمه [يونس:92] منظور از آن عبرت است و در آيه [آل عمران:7] مراد آيات قرآن است. در كريمه [شعراء:128] به عبارت، آيه اطلاق شده يعنى در هر مكان بلند عمارتى به بيهوده سرى بنا مىكنند؟!! درباره آيه شريفه چنين گفتهاند.
