السّائِحُون: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/السّائِحُون | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/السّائِحُون | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
«سائِح» در اصل از مادّه «سیح» و «سیاحت»، به معناى جریان و استمرار گرفته شده. | |||
و در این که منظور از «سائِح» در آیه فوق، چه نوع سیاحت و جریان و استمرارى است، در میان مفسران گفتگو است: | |||
بعضى «سائح» را به معناى سیر در میان کانون هاى عبادت گرفته اند، در حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: سِیاحَةُ أُمَّتِی فِی الْمَساجِدِ «سیاحت امت من در مساجد است». | |||
بعضى دیگر، «سائِح» را به معناى «صائم» و روزه دار گرفته اند; زیرا روزه یک کار مستمر در سراسر روز است، در حدیثى مى خوانیم که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: إِنَّ السّائِحِیْنَ هُمُ الصّائِمُونَ «سائحان روزه دارانند». | |||
بعضى دیگر از مفسران، «سیاحت» را به معناى «سیر و گردش در روى زمین»، و مشاهده آثار عظمت خدا، و شناخت جوامع بشرى، و آشنایى با عادات و رسوم و علوم و دانش هاى اقوام، که اندیشه انسان را زنده و فکر او را پخته مى سازد، دانسته اند. | |||
بعضى دیگر از مفسران، «سیاحت» را به معناى سیر و حرکت به سوى میدان جهاد، و مبارزه با دشمن مى دانند، و حدیث نبوى معروف: إِنَّ سِیاحَةَ أُمَّتِى الْجَهادُ فِى سَبِیْلِ اللّهِ «سیاحت امت من جهاد در راه خدا است» را شاهد آن گرفته اند. | |||
و سرانجام، بعضى آن را به معناى، سیر عقل و فکر در مسائل مختلف مربوط به جهان هستى، و عوامل سعادت و پیروزى، و اسباب شکست و ناکامى دانسته اند. | |||
ولى، با توجّه به اوصافى که قبل و بعد از آن شمرده شده، معناى اول مناسب تر از همه به نظر مى رسد; هر چند اراده تمام این معانى از این کلمه نیز، کاملاً ممکن است، زیرا همه این مفاهیم در مفهوم سیر و سیاحت جمع است. | |||
«سائِح» از مادّه «سیاحت» به جهانگردانى نیز مى گفتند که بدون زاد و توشه راه مى افتادند، و با کمک هاى مردم زندگى مى کردند. | |||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
نسخهٔ ۱۰ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۵۹
«سائِح» در اصل از مادّه «سیح» و «سیاحت»، به معناى جریان و استمرار گرفته شده.
و در این که منظور از «سائِح» در آیه فوق، چه نوع سیاحت و جریان و استمرارى است، در میان مفسران گفتگو است:
بعضى «سائح» را به معناى سیر در میان کانون هاى عبادت گرفته اند، در حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: سِیاحَةُ أُمَّتِی فِی الْمَساجِدِ «سیاحت امت من در مساجد است».
بعضى دیگر، «سائِح» را به معناى «صائم» و روزه دار گرفته اند; زیرا روزه یک کار مستمر در سراسر روز است، در حدیثى مى خوانیم که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: إِنَّ السّائِحِیْنَ هُمُ الصّائِمُونَ «سائحان روزه دارانند».
بعضى دیگر از مفسران، «سیاحت» را به معناى «سیر و گردش در روى زمین»، و مشاهده آثار عظمت خدا، و شناخت جوامع بشرى، و آشنایى با عادات و رسوم و علوم و دانش هاى اقوام، که اندیشه انسان را زنده و فکر او را پخته مى سازد، دانسته اند.
بعضى دیگر از مفسران، «سیاحت» را به معناى سیر و حرکت به سوى میدان جهاد، و مبارزه با دشمن مى دانند، و حدیث نبوى معروف: إِنَّ سِیاحَةَ أُمَّتِى الْجَهادُ فِى سَبِیْلِ اللّهِ «سیاحت امت من جهاد در راه خدا است» را شاهد آن گرفته اند.
و سرانجام، بعضى آن را به معناى، سیر عقل و فکر در مسائل مختلف مربوط به جهان هستى، و عوامل سعادت و پیروزى، و اسباب شکست و ناکامى دانسته اند. ولى، با توجّه به اوصافى که قبل و بعد از آن شمرده شده، معناى اول مناسب تر از همه به نظر مى رسد; هر چند اراده تمام این معانى از این کلمه نیز، کاملاً ممکن است، زیرا همه این مفاهیم در مفهوم سیر و سیاحت جمع است.
«سائِح» از مادّه «سیاحت» به جهانگردانى نیز مى گفتند که بدون زاد و توشه راه مى افتادند، و با کمک هاى مردم زندگى مى کردند.
ریشه کلمه
- سيح (۳ بار)
