روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۲۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ النَّوَادِرِ وَ هُوَ آخِرُ أَبْوَابِ الْكِتَاب-وَ مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا

و روي العباس بن بكار الضبي قال حدثنا محمد بن سليمان الكوفي البزاز قال حدثنا عمرو بن خالد عن زيد بن علي عن ابيه علي بن الحسين عن ابيه الحسين بن علي عن ابيه امير المومنين علي بن ابي طالب ع قال :

مَنْ مَاتَ‏ يَوْمَ اَلْخَمِيسِ‏ بَعْدَ زَوَالِ اَلشَّمْسِ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْجُمُعَةِ وَقْتَ اَلزَّوَالِ وَ كَانَ مُؤْمِناً أَعَاذَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ ضَغْطَةِ اَلْقَبْرِ وَ قَبِلَ شَفَاعَتَهُ فِي مِثْلِ‏ رَبِيعَةَ وَ مُضَرَ وَ مَنْ مَاتَ‏ يَوْمَ اَلسَّبْتِ‏ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ لَمْ يَجْمَعِ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ‏ اَلْيَهُودِ فِي‏ اَلنَّارِ أَبَداً وَ مَنْ مَاتَ‏ يَوْمَ اَلْأَحَدِ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ لَمْ يَجْمَعِ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ‏ اَلنَّصَارَى‏ فِي‏ اَلنَّارِ أَبَداً وَ مَنْ مَاتَ‏ يَوْمَ اَلاِثْنَيْنِ‏ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ لَمْ يَجْمَعِ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَعْدَائِنَا مِنْ‏ بَنِي أُمَيَّةَ فِي‏ اَلنَّارِ أَبَداً وَ مَنْ مَاتَ‏ يَوْمَ اَلثَّلاَثَاءِ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ حَشَرَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَعَنَا فِي اَلرَّفِيقِ اَلْأَعْلَى وَ مَنْ مَاتَ‏ يَوْمَ اَلْأَرْبِعَاءِ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَقَاهُ اَللَّهُ نَحْسَ‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ وَ أَسْعَدَهُ بِمُجَاوَرَتِهِ وَ أَحَلَّهُ دَارَ اَلْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لاَ يَمَسُّهُ فِيهَا نَصَبٌ وَ لاَ يَمَسُّهُ فِيهَا لُغُوبٌ ثُمَّ قَالَ ع اَلْمُؤْمِنُ عَلَى أَيِّ اَلْحَالاَتِ مَاتَ وَ فِي أَيِّ يَوْمٍ وَ سَاعَةٍ قُبِضَ فَهُوَ صِدِّيقٌ شَهِيدٌ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ حَبِيبِي‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ يَقُولُ لَوْ أَنَّ اَلْمُؤْمِنَ خَرَجَ مِنَ اَلدُّنْيَا وَ عَلَيْهِ مِثْلُ ذُنُوبِ أَهْلِ اَلْأَرْضِ لَكَانَ اَلْمَوْتُ كَفَّارَةً لِتِلْكَ اَلذُّنُوبِ ثُمَّ قَالَ ع مَنْ قَالَ‏ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ بِإِخْلاَصٍ فَهُوَ بَرِي‏ءٌ مِنَ اَلشِّرْكِ وَ مَنْ خَرَجَ مِنَ اَلدُّنْيَا لاَ يُشْرِكُ بِاللَّهِ شَيْئاً دَخَلَ‏ اَلْجَنَّةَ ثُمَّ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ إِنَّ اَللََّهَ لاََ يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ مََا دُونَ ذََلِكَ لِمَنْ يَشََاءُ مِنْ‏ شِيعَتِكَ‏ وَ مُحِبِّيكَ يَا عَلِيُ‏ قَالَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ هَذَا لِشِيعَتِي‏ قَالَ إِي وَ رَبِّي إِنَّهُ‏ لِشِيعَتِكَ‏ وَ إِنَّهُمْ لَيَخْرُجُونَ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مِنْ قُبُورِهِمْ وَ هُمْ يَقُولُونَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ‏ حُجَّةُ اَللَّهِ فَيُؤْتَوْنَ بِحُلَلٍ خُضْرٍ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ وَ أَكَالِيلَ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ وَ تِيجَانٍ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ وَ نَجَائِبَ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ فَيَلْبَسُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ حُلَّةً خَضْرَاءَ وَ يُوضَعُ عَلَى رَأْسِهِ تَاجُ اَلْمُلْكِ وَ إِكْلِيلُ اَلْكَرَامَةِ ثُمَّ يَرْكَبُونَ اَلنَّجَائِبَ فَتَطِيرُ بِهِمْ إِلَى‏ اَلْجَنَّةِ لاََ يَحْزُنُهُمُ اَلْفَزَعُ اَلْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقََّاهُمُ اَلْمَلاََئِكَةُ هََذََا يَوْمُكُمُ اَلَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۵

و عبّاس بن بكّار ضبّى، در روايت خود گفت: محمّد بن سليمان بزّاز كوفى براى ما حديث كرد، كه عمرو بن خالد، از زيد بن علىّ، از پدرش‏ علىّ بن الحسين، از پدرش حسين بن علىّ، از پدرش امير المؤمنين على بن ابى طالب سلام اللَّه عليهم براى ما حديث كرد، كه فرمود: كسى كه روز پنجشنبه بعد از زوال شمس تا روز جمعه وقت زوال بميرد، در حالى كه مؤمن باشد، خدا او را از فشار قبر پناه ميدهد، و شفاعتش را در جمعى بشماره دو قبيله ربيعه و مضر قبول ميكند، و كسى از مؤمنين كه روز شنبه بميرد، خداوند عزّ و جلّ، هرگز در دوزخ او را با يهود جمع نميكند، و كسى از مؤمنين كه روز يك شنبه بميرد، خداوند عزّ و جلّ هرگز در دوزخ او را با نصارى جمع نميكند، و كسى از مؤمنين كه روز دوشنبه بميرد، خداوند عزّ و جلّ، هرگز در دوزخ او را با دشمنان ما از بنى اميّه جمع نميكند، و كسى از مؤمنين كه روز سه شنبه بميرد، خداوند عزّ و جلّ او را در

«رفيق أعلى»

با ما محشور مينمايد، و كسى از مؤمنين كه روز چهارشنبه بميرد، خدا او را از نحوست روز قيامت حفظ ميكند، و بمجاورت خود سعادتمند ميسازد، و از تفضّل خود در «دار المقامه» جاى ميدهد، چنان كه در آنجا، هيچ گونه درد و رنجى به او نمى‏پيوندد، سپس امام عليه السّلام فرمود: مؤمن، در هر حال، و در هر روز، و هر ساعت كه قبض روح شود، صدّيق شهيد است، و از حبيبم رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شنيدم كه ميفرمود: اگر مؤمن در حالى از دنيا خارج‏ شود كه گناهانى بمانند گناهان اهل زمين را با خود داشته باشد، هر آينه مرگ كفّاره آن گناهان خواهد بود، سپس فرمود: كسى كه از سر اخلاص بگويد:

«لا اله الّا اللَّه»

او از شرك منزّهست، و كسى كه بحالى از دنيا خارج شود كه چيزى را شريك خدا نسازد، ببهشت داخل خواهد شد، سپس اين آيه را تلاوت فرمود: إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ (همانا كه خدا نمى‏آمرزد كه به او شرك آورده شود، و مادون آن را براى هر كه بخواهد مى‏آمرزد- نساء: ۱۶) ايشان از شيعيان و دوستان تواند، يا علىّ، أمير المؤمنين عليه السّلام فرمود: پس گفتم: يا رسول اللَّه، اين امتياز براى شيعه منست؟ فرمود: آرى، بپروردگارم قسم اين براى شيعه تو است، و ايشان بروز قيامت در حالى از قبرهاشان خارج ميشوند كه ميگويند: لا إله إلّا اللَّه، محمّد رسول اللَّه، علىّ بن ابى طالب حجّة اللَّه، پس حلّه‏هائى سبز از بهشت، و پيشانى بندهاى مرصّع بجواهرى از بهشت، و تاجها از بهشت، و اشتران نيرومند سبكخيزى از بهشت براى ايشان مى‏آورند، و در اين حال هر يك از ايشان را حلّه‏اى سبز بپوشانند و تاج سلطنت و پيشانى بند كرامت بر سر او همى گذارند، و آنگاه بر آن اشتران سوار ميشوند تا ايشان را بسوى بهشت پرواز ميدهند، و «فزع اكبر» ايشان را محزون نميسازد، و فرشتگان به استقبال ايشان مى‏آيند و ميگويند: اين، همان روزيست كه شما را وعده ميدادند.