روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۸۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي ابن محبوب عن نعيم بن ابراهيم عن مسمع ابي سيار عن ابي عبد الله ع قال :

أُمُّ اَلْوَلَدِ جِنَايَتُهَا فِي حُقُوقِ اَلنَّاسِ عَلَى سَيِّدِهَا قَالَ وَ مَا كَانَ مِنْ حَقِّ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي اَلْحُدُودِ فَإِنَّ ذَلِكَ فِي بَدَنِهَا وَ قَالَ يُقَاصُّ مِنْهَا لِلْمَمَالِيكِ وَ لاَ قِصَاصَ بَيْنَ اَلْحُرِّ وَ اَلْعَبْدِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۸

ابو سيّار مسمع بن عبد الملك گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: اگر از كنيز صاحب فرزند نسبت به حقوق مردم جنايتى سرزند (يعنى كه عضوى از كسى بشكند يا كسى را بقتل رساند، ضررى مالى به كسى وارد كند) أرش و غرامت آن با مولايش ميباشد، ولى در حقوق خداوند (شراب خورد يا زنا كند) بايد خود در بدنش جريمه آن را بدهد يعنى حدّ الهى را بر او جارى كنند، و اگر برده‏اى را كشت او را قصاص كنند، و ميان آزاد و برده قصاص نباشد.