روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۸۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي محمد بن احمد بن يحيي قال حدثنا محمد بن عيسي عن محمد بن محمد قال كتب علي بن بلال الي ابي الحسن يعني علي بن محمد ع :

يَهُودِيٌ‏ مَاتَ وَ أَوْصَى لِدُيَّانِهِ‏ بِشَيْ‏ءٍ أَقْدِرُ عَلَى أَخْذِهِ هَلْ يَجُوزُ أَنْ آخُذَهُ فَأَدْفَعَهُ إِلَى مَوَالِيكَ أَوْ أُنْفِذُهُ فِيمَا أَوْصَى بِهِ‏ اَلْيَهُودِيُ‏ فَكَتَبَ ع أَوْصِلْهُ إِلَيَّ وَ عَرِّفْنِيهِ لِأُنْفِذَهُ فِيمَا يَنْبَغِي إِنْ شَاءَ اَللَّهُ تَعَالَى‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۳

و محمّد بن احمد بن يحيى در روايت خود گفته است: محمّد بن عيسى، از محمّد بن محمّد، در حديث خود براى ما گفت: «علىّ بن بلال به امام ابو الحسن- يعنى علىّ بن محمّد عليهما السّلام- نوشت: مردى يهودى مرده است، و براى طلبكارانش چيزى را وصيّت كرده است كه من ميتوانم آن را بردارم، آيا جايز است كه‏ من آن را بگيرم، و بموالى شما بپردازم، يا آنكه آن را در طريق وصيّتى كه آن يهودى تعيين كرده است اجراء كنم؟ حضرتش عليه السّلام نوشت آن مال را براى من بفرست، و از ميان اموال بمن بشناسان تا ان شاء اللَّه تعالى در موردى كه سزاوار آنست اجراء نمايم.