روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۷۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

روي ابن ابي نصر البزنطي باسناده :

أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ يَمُوتُ وَ يَتْرُكُ عِيَالاً وَ عَلَيْهِ دَيْنٌ فَيُنْفَقُ عَلَيْهِمْ مِنْ مَالِهِ قَالَ إِنِ اُسْتُوقِنَ أَنَّ اَلَّذِي عَلَيْهِ يُحِيطُ بِجَمِيعِ اَلْمَالِ فَلاَ يُنْفَقُ عَلَيْهِمْ وَ إِنْ لَمْ يُسْتَيْقَنْ فَلْيُنْفَقْ عَلَيْهِمْ مِنْ وَسَطِ اَلْمَالِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۹

ابن أبى نصر بزنطى به اسناد خود روايت كرده است كه از آن امام در باره مردى سؤال كردند كه بميرد، و عيالى از خود بجاى گذارد، و دينى بر ذمّه داشته باشد، در اين صورت آيا جايز است كه از مال او بر عيالش نفقه كنند؟ امام فرمود: اگر يقين حاصل شود كه آن دين همگى مال را فرا ميگيرد، به ايشان نفقه نكنند، و اگر چنين يقينى حاصل نشود، ميبايد از اصل مال به ايشان نفقه كنند.