روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۲۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

روي محمد بن ابي عمير عن معاويه بن عمار قال :

أَوْصَتْ إِلَيَّ اِمْرَأَةٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي بِمَالِهَا وَ أَمَرَتْ أَنْ يُعْتَقَ عَنْهَا وَ يُحَجَّ وَ يُتَصَدَّقَ فَلَمْ يَبْلُغْ ذَلِكَ فَسَأَلْتُ‏ أَبَا حَنِيفَةَ فَقَالَ يُجْعَلُ ذَلِكَ أَثْلاَثاً ثُلُثاً فِي اَلْحَجِّ وَ ثُلُثاً فِي اَلْعِتْقِ وَ ثُلُثاً فِي اَلصَّدَقَةِ فَدَخَلْتُ عَلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقُلْتُ لَهُ إِنَّ اِمْرَأَةً مِنْ أَهْلِي مَاتَتْ وَ أَوْصَتْ إِلَيَّ بِثُلُثِ مَالِهَا وَ أَمَرَتْ أَنْ يُعْتَقَ عَنْهَا وَ يُحَجَّ عَنْهَا وَ يُتَصَدَّقَ عَنْهَا فَنَظَرْتُ فِيهِ فَلَمْ يَبْلُغْ فَقَالَ ع اِبْدَأْ بِالْحَجِّ فَإِنَّهُ فَرِيضَةٌ مِنْ فَرَائِضِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اِجْعَلْ مَا بَقِيَ طَائِفَةً فِي اَلْعِتْقِ وَ طَائِفَةً فِي اَلصَّدَقَةِ فَأَخْبَرْتُ‏ أَبَا حَنِيفَةَ بِقَوْلِ‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَرَجَعَ عَنْ قَوْلِهِ وَ قَالَ بِقَوْلِ‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۹

محمّد بن أبى عمير، از معاوية بن عمّار روايت كرده است كه گفت: زنى از خانواده من مال خود را براى من وصيّت كرد، و امر كرد كه از جانب او بنده‏اى را آزاد كنند، و حجّ بجا آورند، و صدقه بپردازند، ولى مال او به انجام اين امور رسا نبود، پس براى حلّ اين مشكل از ابو حنيفه سؤال كردم، او گفت: مال مورد وصيّت بسه بخش تقسيم مى‏شود: بخشى در حجّ، و بخشى در آزاد كردن بنده، و بخشى در صدقه مصروف ميگردد. بخدمت امام صادق عليه السّلام رسيدم، و معروض داشتم كه زنى از خانواده من مرده و ثلث مالش را بمن‏ وصيّت كرده است، و دستورى داده كه از جانب او بنده‏اى آزاد كنند، و حجّ بجا آورند، و صدقه بپردازند، ولى من چون در آن مال بنگريستم آن را براى انجام اين امور رسا نيافتم، امام فرمود: وصيّت را به حجّ آغاز كن، زيرا كه آن فريضه‏اى از فرائض خداى عزّ و جلّ است، و باقى مانده آن را بخشى در آزاد كردن بنده، و بخشى در صدقه مصروف دار، پس سخن امام عليه السّلام را به ابو حنيفه نقل كردم، و او چون قول امام را بشنيد، از گفته خود رجوع كرد، و بقول امام قائل گشت.