روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۲: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۲ را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۲ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۵۱
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات
و روي الحسن بن محبوب عن عبد الرحمن بن الحجاج قال سمعت ابن ابي ليلي يقول :
من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۱ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۵
عبد الرّحمن بن حجّاج گويد: از ابن أبي ليلى (قاضى سنّى) شنيدم كه ميگفت: ديه نفس در زمان جاهليّت يك صد شتر بوده. و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم همان را تثبيت فرمود، سپس بر گاوداران دويست گاو مقرّر فرموده، و بر گوسفندداران هزار گوسفند، و بر پارچهفروشان هزار حلّه، عبد الرّحمن گويد: من از امام صادق عليه السّلام روايت ابن أبى ليلى را پرسيدم، فرمود امير المؤمنين عليه السّلام ميفرمود: ديه (نفس) هزار دينار و قيمت هر دينار ده درهم مىباشد، و كسانى كه سرمايهشان پول طلا است هزار دينار، و كسانى كه سرمايهشان نقره است ده هزار درهم، و اين براى ساكنان شهرها و قرى است، ولى براى باديهنشينان يك صد شتر است، و براى اهالى قرى و دهات دويست گاو، و يا هزار گوسفند است.