روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۹۲۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الصَّيْدِ وَ الذَّبَائِح

قال علي ع :

وَ فِي رَجُلٍ لَهُ نِبَالٌ لَيْسَ فِيهَا حَدِيدٌ وَ هِيَ عِيدَانٌ كُلُّهَا فَيَرْمِي بِالْعُودِ فَيُصِيبُ وَسَطَ اَلطَّيْرِ مُعْتَرِضاً فَيَقْتُلُهُ وَ يَذْكُرُ اِسْمَ اَللَّهِ عَلَيْهِ وَ إِنْ لَمْ يَخْرُجْ دَمٌ‏ وَ هِيَ نِبَالَةٌ مَعْلُومَةٌ فَيَأْكُلُ مِنْهُ إِذَا ذَكَرَ اِسْمَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳۸

و امير مؤمنان عليه السّلام در مورد كسى كه تيرهائى دارد كه داراى پيكان نيست و آن همه چوب است و همان چوب را كه از كمان رها مى‏كند از پهلو به پرنده مى‏خورد و مى‏درد و او را مى‏كشد و نام خدا را مى‏برد اگر چه خون نيايد، فرمود: اگر اين آلت‏ها براى شكار ساخته شده و مشخّص است (يعنى آلت صيد است) مى‏تواند از آن بخورد در صورتى كه نام خدا را هنگام رها كردن برده باشد.