روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۸۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي الحسن بن محبوب عن ابي ولاد قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَأْخُذُ اَلدَّابَّةَ وَ اَلْبَعِيرَ رَهْناً بِمَالِهِ هَلْ لَهُ أَنْ يَرْكَبَهُمَا فَقَالَ إِنْ كَانَ يَعْلِفُهُمَا فَلَهُ أَنْ يَرْكَبَهُمَا وَ إِنْ كَانَ اَلَّذِي أَرْهَنَهُمَا عِنْدَهُ يَعْلِفُهُمَا فَلَيْسَ لَهُ أَنْ يَرْكَبَهُمَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۹

ابو ولّاد گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم كه مردى‏ قرض مى‏دهد و چهار پا و شتر رهن مى‏گيرد، آيا مى‏تواند از آنها سوارى بگيرد؟ فرمود: اگر علفشان را مى‏دهد، اشكالى ندارد كه سوارى هم بگيرد، ولى اگر گرو گذارنده خود مخارج آنها را مى‏دهد، گروگيرنده حقّ ندارد سوار آنها بشود، (مراد هر نوع بهره‏اى است).