روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۷۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن مسمع ابي سيار قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنِّي كُنْتُ اِسْتَوْدَعْتُ رَجُلاً مَالاً فَجَحَدَنِيهِ وَ حَلَفَ لِي عَلَيْهِ ثُمَّ إِنَّهُ جَاءَنِي بَعْدَ ذَلِكَ بِسَنَتَيْنِ‏ بِالْمَالِ اَلَّذِي أَوْدَعْتُهُ إِيَّاهُ فَقَالَ هَذَا مَالُكَ فَخُذْهُ وَ هَذِهِ أَرْبَعَةُ آلاَفِ دِرْهَمٍ رَبِحْتُهَا فَهِيَ لَكَ مَعَ مَالِكَ وَ اِجْعَلْنِي فِي حِلٍّ فَأَخَذْتُ مِنْهُ اَلْمَالَ وَ أَبَيْتُ أَنْ آخُذَ اَلرِّبْحَ مِنْهُ وَ وَقَفْتُ اَلْمَالَ اَلَّذِي كُنْتُ اِسْتَوْدَعْتُهُ وَ أَبَيْتُ أَخْذَهُ حَتَّى أَسْتَطْلِعَ رَأْيَكَ فَمَا تَرَى فَقَالَ خُذْ نِصْفَ اَلرِّبْحِ وَ أَعْطِهِ اَلنِّصْفَ وَ حَلِّلْهُ فَإِنَّ هَذَا رَجُلٌ تَائِبٌ وَ اَللَّهُ‏ يُحِبُّ اَلتَّوََّابِينَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۶

مسمع بن عبد الملك گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: من مالى به شخصى سپرده‏ام و او انكار كرده و سوگند هم ياد كرده است، سپس، بعد از دو (يا چند سال) به نزد من آمده و مالى را كه به او سپرده بودم با مبلغى اضافه آورده و مى‏گويد: اين سرمايه كه از من مى‏خواستى و اين چهار هزار درهم نيز سود آن همه از آن تو و مرا حلال كن، من سرمايه را از وى بستاندم ولى از گرفتن سود امتناع ورزيدم و آن را بحال خود رها كرده و تصرّف ننمودم تا نظر شما را بپرسم، اكنون رأيتان را در اين مورد بفرمائيد. فرمود: نيمى از سود را بستان و نيمى را به او ببخش و او را از مماطله حلال كن. زيرا او مرديست كه توبه كرده است و خداوند توبه‏كنندگان را دوست مى‏دارد.