روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۷۱۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي ابن مسكان عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَصَّارٍ دَفَعْتُ إِلَيْهِ ثَوْباً فَزَعَمَ أَنَّهُ سُرِقَ مِنْ بَيْنِ ثِيَابِهِ قَالَ عَلَيْهِ أَنْ يُقِيمَ اَلْبَيِّنَةَ أَنَّ ذَلِكَ سُرِقَ مِنْ بَيْنِ مَتَاعِهِ وَ لَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ سُرِقَ مَعَ مَتَاعِهِ فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۷

ابو بصير گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم: جامه‏اى را (براى شستن) به لباسشوى دادم اكنون ادّعا مى‏كند كه آن در ميان لباسهاى ديگرش بوده و بسرقت رفته است، فرمود: بايد اقامه بيّنه كند كه اين لباس در ميان متاع ديگرش بوده و آن تنها به سرقت رفته است، در اين صورت چيزى بر عهده او نخواهد بود، و اگر با متاع ديگرش همگى سرقت شده باز چيزى بر عهده او نيست.