روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ الصُّلْح

روي علي بن ابي حمزه قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي اَلْحَسَنِ ع‏ رَجُلٌ‏ يَهُودِيٌ‏ أَوْ نَصْرَانِيٌ‏ كَانَتْ لَهُ عِنْدِي أَرْبَعَةُ آلاَفِ دِرْهَمٍ فَمَاتَ أَ لِي أَنْ أُصَالِحَ وَرَثَتَهُ وَ لاَ أُعْلِمَهُمْ كَمْ كَانَ قَالَ لاَ يَجُوزُ حَتَّى تُخْبِرَهُمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳

على بن حمزه گويد: به امام هفتم عليه السّلام عرض كردم: مردى‏ يهودى يا مسيحى چهار هزار درهم نزد من داشت و مرد، آيا من مى‏توانم بدون اينكه از اصل مبلغ به ورثه‏اش اطّلاع بدهم طلب مرد يهودى را با مقدارى مال با آنها صلح كنم؟ امام عليه السّلام فرمود: جايز نيست مگر اينكه تمام مبلغ بدهيت را به ايشان بگوئى و اگر بكمتر راضى شدند اشكالى ندارد.