روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۴۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ الْحَجْرِ وَ الْإِفْلَاس

روي السكوني باسناده قال قال امير المومنين ع :

لاَ يَشْفَعَنَّ أَحَدُكُمْ فِي حَدٍّ إِذَا بَلَغَ اَلْإِمَامَ فَإِنَّهُ لاَ يَمْلِكُهُ فِيمَا يُشْفَعُ فِيهِ وَ مَا لَمْ يَبْلُغِ اَلْإِمَامَ‏ فَإِنَّهُ يَمْلِكُهُ فَاشْفَعْ فِيمَا لَمْ يَبْلُغِ اَلْإِمَامَ إِذَا رَأَيْتَ اَلنَّدَمَ وَ اِشْفَعْ فِيمَا لَمْ يَبْلُغِ اَلْإِمَامَ‏ فِي غَيْرِ اَلْحَدِّ مَعَ رُجُوعِ اَلْمَشْفُوعِ لَهُ وَ لاَ تَشْفَعْ فِي حَقِّ اِمْرِئٍ‏ مُسْلِمٍ‏ أَوْ غَيْرِهِ إِلاَّ بِإِذْنِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹

سكونى باسناد خود روايت كند كه امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: كسى از شما نمى‏تواند بعد از ثبوت جرمى كه موجب حدّ است نزد امام از مجرم شفاعت‏ كند زيرا در صورت ثبوت جرم امام نمى‏تواند شفاعت را بپذيرد، اما آنچه هنوز نزد شهود (واسطه‏ها) است و براى امام ثابت نشده اشكال ندارد كه شفاعت مجرم بنمائى البتّه در صورتى كه او را پشيمان ديدى و امّا آنچه حدّ شرعى معيّن ندارد مانعى ندارد تا به امام نرسيده شفاعت كنى در حالى كه مجرم خود رجوع از جرم كرده باشد و نيز شفاعت در باره حقّ مسلمان يا غير مسلمانى مكن مگر با اجازه صاحب حقّ.