روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۲۰۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْحُكْمِ فِي نَفْشِ الْغَنَمِ فِي الْحَرْث

روي الوشا عن احمد بن عمر الحلبي قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ دََاوُدَ وَ سُلَيْمََانَ‏ إِذْ يَحْكُمََانِ فِي اَلْحَرْثِ‏ قَالَ كَانَ حُكْمُ‏ دَاوُدَ ع‏ رِقَابَ اَلْغَنَمِ وَ اَلَّذِي فَهَّمَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ سُلَيْمَانَ ع‏ أَنْ حَكَمَ لِصَاحِبِ اَلْحَرْثِ بِاللَّبَنِ وَ اَلصُّوفِ ذَلِكَ اَلْعَامَ كُلَّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۷

احمد بن عمر حلبى گويد: از موسى بن جعفر عليهما السّلام پرسيدم در مورد اين آيه وَ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ إِذْ يَحْكُمانِ ... تا آخر آيه» فرمود: نظر داود اين بود كه گوسفندان را به صاحب مزرعه دهند در مقابل زراعتش كه تباه شده است، و آنچه را كه خدا مى‏فرمايد ما بسليمان آموختيم اين بود كه گوسفندان از آن صاحبش باشد لكن منفعت آن از شير و پشم به صاحب مزرعه داده شود تا زمانى كه زمين از نو برويد و مزرعه بحال أوّل باز گردد.