روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۷۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ حُكْمِ الْعِنِّين

روي محمد بن علي بن محبوب عن احمد بن محمد عن ابيه عن عبد الله بن الفضل الهاشمي عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ أَوْ سَأَلَهُ رَجُلٌ عَنْ رَجُلٍ اِدَّعَتْ‏ عَلَيْهِ اِمْرَأَتُهُ أَنَّهُ عِنِّينٌ وَ يُنْكِرُ ذَلِكَ اَلرَّجُلُ قَالَ تَحْشُوهَا اَلْقَابِلَةُ بِالْخَلُوقِ وَ لاَ يَعْلَمُ اَلرَّجُلُ وَ يَدْخُلُ عَلَيْهَا فَإِنْ خَرَجَ وَ عَلَى ذَكَرِهِ اَلْخَلُوقُ صَدَقَ وَ كَذَبَتْ وَ إِلاَّ صَدَقَتْ وَ كَذَبَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۹

عبد اللَّه بن فضل هاشمى از امام صادق عليه السّلام نقل كرده گويد: من يا ديگرى از آن حضرت پرسيديم مردى را زوجه‏ايست و ادّعا مى‏كند كه شوهرش عنّين و از نزديكى كردن با او عاجز است و مرد انكار مى‏كند، فرمود: قابله در رحم زن خلوق (عطرى كه از زعفران سازند) داخل كند و مرد متوجّه آن نباشد و نداند، آنگاه اگر مقاربت كرد و آلت تناسليش رنگين بود مرد راست مى‏گويد و اگر نبود زن راست گفته است و مرد دروغ.