روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ كَرَاهَةِ أَخْذِ الرِّزْقِ عَلَى الْقَضَاء

روي الحسن بن محبوب عن عبد الله بن سنان قال :

سُئِلَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَاضٍ بَيْنَ قَرْيَتَيْنِ يَأْخُذُ مِنَ اَلسُّلْطَانِ عَلَى اَلْقَضَاءِ اَلرِّزْقَ فَقَالَ ذَاكَ سُحْتٌ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸

حسن بن محبوب از عبد اللَّه بن سنان نقل كرده گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال شد در مورد قاضييى كه در ميان دو شهر و يا دو قريه است و مخارج خود را از اجرت قضاوت، كه از دولت وقت دريافت مى‏دارد تأمين مى‏كند. امام فرمود: اين سحت و حرام است. (شرح: قاضى حق دارد از بيت المال، ارتزاق كند ولى حق ندارد براى صدور حكم اجرت بگيرد).