روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۷۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي ابن اذينه عن زراره قال :

جَاءَ رَجُلٌ إِلَى‏ أَبِي جَعْفَرٍ ع‏ وَ هُوَ خَلْفَ‏ اَلْمَقَامِ‏ فَقَالَ إِنِّي قَرَنْتُ بَيْنَ حِجَّةٍ وَ عُمْرَةٍ فَقَالَ لَهُ هَلْ طُفْتَ‏ بِالْبَيْتِ‏ فَقَالَ نَعَمْ‏ قَالَ هَلْ سُقْتَ اَلْهَدْيَ قَالَ لاَ فَأَخَذَ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ بِشَعْرِهِ ثُمَّ قَالَ‏ أَحْلَلْتَ وَ اَللَّهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۴

و ابن اذينه از زراره روايت كرده است كه گفت: مردى بسوى امام باقر عليه السّلام آمد، در حالى كه آن امام در پشت مقام ابراهيم بود. پس گفت: من حجّ‏ و عمره‏اى را مقرون بيكديگر ساخته‏ام. امام فرمود: آيا گرد كعبه طواف كرده‏اى؟ گفت: آرى. گفت: آيا قربانى سوق داده‏اى؟ گفت: نه. پس امام عليه السّلام موى او را گرفت (يعنى از موى سر يا صورت او چيد) و آنگاه گفت: محلّ‏شده‏اى بخدا قسم.