روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۵۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي حماد بن عيسي عن حريز عن ابي بصير و زراره قالا قال ابو عبد الله ع :

إِنَّ مِنْ تَمَامِ اَلصَّوْمِ‏ إِعْطَاءُ اَلزَّكَاةِ يَعْنِي اَلْفِطْرَةَ كَمَا أَنَّ اَلصَّلاَةَ عَلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ مِنْ تَمَامِ اَلصَّلاَةِ لِأَنَّهُ مَنْ صَامَ وَ لَمْ يُؤَدِّ اَلزَّكَاةَ فَلاَ صَوْمَ لَهُ إِذَا تَرَكَهَا مُتَعَمِّداً وَ لاَ صَلاَةَ لَهُ إِذَا تَرَكَ اَلصَّلاَةَ عَلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ بَدَأَ بِهَا قَبْلَ اَلصَّلاَةِ قَالَ‏ قَدْ أَفْلَحَ‏ مَنْ تَزَكََّى `وَ ذَكَرَ اِسْمَ رَبِّهِ‏ فَصَلََّى‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳۹

و حمّاد بن عيسى، از حريز، از ابو بصير، و زراره روايت كرده است كه گفتند: امام صادق عليه السّلام فرمود: همانا كه از موجبات كمال روزه زكات يعنى فطره است، همان طور كه صلوات بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله از موجبات كمال نماز است، زيرا كسى كه روزه بگيرد و زكات نپردازد، در صورتى كه در اين كار متعمّد باشد، روزه‏اى در نامه عملش منظور نمى‏شود، و در صورتى كه صلوات بر پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله را ترك كند نمازى براى او محسوب نمى‏گردد. و خداى عزّ و جلّ زكات را بر نماز مقدّم داشته، و فرموده است: «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى. وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى»- يعنى كسى در حقيقت رستگار شد كه زكات بپرداخت و نام خداى را خود ياد كرد، و آنگاه نماز بجا آورد.